Hell fire pass.

Wo 11-2
Wederom vroeg uit de veren.Vandaag wordt het weer afzien. Geen medelijden he, we willen dit allemaal zelf. We gaan een beetje historie en natuur snuiven.
Hell fire pass: Tijdens de WW II wilde de Jappen een spoorlijn aanleggen tussen Ban Pong (Thailand) en Thanbyuzayat (Burma). 415 km over, maar ook door de bergen.Hiervoor zijn duizenden POW's gebruikt. Amerikanene, Engesen, maar ook Europeanen. Een groot gedeelte vond de dood door ondervoeding en de vele ziektes. Naast de vele foto's werd er ook een film gedraaid. Het is schrijnend hoe hoe men dit een ander kan aandoen. De brug hebben we links laten liggen (River Kwai), want we moesten van Ramon de Erawan wateralls zien.
Dit hebben we dus ook gedaan en is meer dan de moeite waard geweest. Het kost een beetje inspanning, zweetdruppels, maar dan heb je ook wat. We zijn tot aan het gaatje, maar ook tot aan het einde van de route gegaan. 1.500 m bergopwaarts. Eerst over nette paden, daarna over rotsen en boomstruiken en alles wat de natuur laat vallen. Bij de laatste waterval zijn we uit de kleren gegaan, zwemtenue aan en poedelen tussen de vissen. Ze knabbelen lekker aan je voeten. De kleintjes en iets grotere aan de kant van het water. Maar zodra je iets meer naar het midden gaat lijken het wel phiranjas (schrijf je dat zo?) die op je afkomen. Wel leuk al die gillende meiden.
Maar nu ook weer terug naar beneden. Onderweg kwamen we nog een aantal vanonze voorouders tegen. Leuke aapies met jonkies, die we rustig op de foto mochten nemen. De afdaling ging gelukkig iets gemakkelijker en onze formule 1 coureur stond ons al op te wachten. Wat reed die man hard en zigzaggend over de weg. Gelukkig wel over de weg.
's-avonds weer lekker gegeten en aan de rivier een pintje gedaan. Rond 24.00 uur kropen we tussen de klamme lappen en hebben rustig uitgeslapen. Maar het fijne ervan hoor je nader. En voor je het vergeet
Stay tuned.